Tajemnica zawodowa radcy prawnego jest nieodłącznym elementem zawodu zaufania publicznego. Jest podstawą budowania relacji i zaufania klienta do radcy prawnego oraz gwarancją praw i wolności.

Obowiązek zachowania przez radcę prawnego tajemnicy zawodowej jest obowiązkiem ustawowym nałożonym na radców prawnych na podstawie art. 3 ust. 3 Ustawy o radcach prawnych, a także Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, który stanowi, że dochowanie tajemnicy zawodowej jest prawem i obowiązkiem radcy prawnego.

Zachowanie przez radcę prawnego tajemnicy zawodowej jest bardzo ważnym elementem budowania relacji z klientem i jego poczucia bezpieczeństwa. Jest gwarancją, że wszelkie istotne dla klienta informacje, które przekazuje radcy prawnemu w związku z prowadzoną sprawą, pozostaną poufne. Zachowanie tajemnicy zawodowej obejmuje nie tylko zakaz ujawniania informacji i dokumentów, ale również zakaz skorzystania z nich w interesie własnym lub innej osoby.

Radca prawny jest bowiem obowiązany zachować w tajemnicy wszystkie informacje dotyczące klienta i jego spraw, ujawnione radcy prawnemu przez klienta bądź uzyskane w inny sposób w związku z wykonywaniem przez niego jakichkolwiek czynności zawodowych, niezależnie od źródła tych informacji oraz formy i sposobu ich utrwalenia.

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej rozciąga się również na wszelkie tworzone przez radcę prawnego dokumenty oraz korespondencję radcy prawnego z klientem i osobami uczestniczącymi w prowadzeniu sprawy – powstałe dla celów związanych ze świadczeniem pomocy prawnej. Co więcej, tajemnicą zawodową objęte są także informacje ujawnione radcy prawnemu przed podjęciem przez niego czynności zawodowych, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że ujawnienie nastąpiło dla potrzeb świadczenia pomocy prawnej i uzasadnione było oczekiwaniem, że radca prawny będzie ją świadczył.

Co bardzo istotne, obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie i istnieje również po zaprzestaniu wykonywania zawodu. Tajemnica zawodowa jest w szczególny sposób chroniona przepisami prawa, co sprawia, że organy władzy publicznej również zobowiązane są do jej respektowania. Innymi słowy, tajemnica zawodowa stanowi barierę, której organy władzy publicznej nie powinny przekraczać. Czasem zdarza się jednak, że organy władzy publicznej na przykład w śledztwie lub dochodzeniu gromadząc dowody, próbują uzyskać od radcy prawnego informacje, których radca prawny dowiedział się od klienta w ramach świadczenia pomocy prawnej. Radca prawny nie może jednak ujawniać tych informacji, chyba że zostanie wprost zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy prawomocnym postanowieniem sądu. Wówczas jednak radca prawny może być przesłuchiwany co do faktów objętych tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W związku z tym, jeśli istnieje możliwość ustalenia pewnych okoliczności na podstawie innych dowodów niż zeznania radcy prawnego, postanowienie sądu o zwolnieniu radcy prawnego z tajemnicy może być przez niego skutecznie zaskarżone.

Ochrona tajemnicy zawodowej radcy prawnego jest dla pracowników naszej Kancelarii priorytetem w budowaniu poczucia bezpieczeństwa klienta co do przekazywanych radcy prawnemu informacji i czymś, co odróżnia zawód radcy prawnego, od innych zawodów czy też od świadczenia usług prawniczych przez podmioty niewykonujące zawodu zaufania publicznego.